Teleurstelling hoort erbij!

Een kandidaat ontving deze week een afwijzing. Zij was binnen korte tijd twee keer op sollicitatiegesprek geweest voor een functie waarvan zij dacht dat deze precies bij haar paste. Na afloop belde ze en ik vroeg haar of ze teleurgesteld was. Het was even stil… ‘niet echt’. ‘Oh, dat is wel verrassend’.  ‘Ja, dat vind ik ook’.

In het kort vertelde ze hoe het was gegaan. Het eerste gesprek, dat meestal wordt gebruikt om wat meer van jou als persoon te weten te komen, verliep soepel. Na afloop van dit gesprek was ze dan ook enthousiast. Ze ging zich zelfs al inbeelden hoe het zou zijn als ze daar zou werken. Diezelfde dag werd ze al uitgenodigd voor een tweede gesprek. In dit gesprek komt het aan op de inhoud van dje functie. En kun je vragen verwachten als ‘wat heb je ons te bieden?’ en ‘waar zit nu precies je kennis en ervaring?’, of ‘ Heb je netwerk in de branche?’. 

Het tweede gesprek verliep voor haar veel minder vlot. Sommige vragen kon ze goed beantwoorden en weerleggen. Bij een enkele vraag lukte dat echter niet. Achteraf geeft ze toe: ‘ik liep na het gesprek al minder enthousiast weg’.  Eigenlijk zou ze direct ’s avonds al gebeld worden en dat werd uiteindelijk de volgende ochtend. Nog een signaal dat ook niet ongemerkt aan haar voorbij was gegaan.

Inmiddels zijn we twee dagen verder. Min of meer was ze al voorbereid op de afwijzing, en als ze helemaal eerlijk naar zichzelf was, ze zag het zelf ook minder zitten. Gelukkig kan ze de ervaring wel goed afronden. Op een sollicitatiegesprek kun je je voorbereiden, maar of het klikt, dat zal ter plekke moeten blijken!